Asielrecht; toen en nu

Marq Wijngaarden, advocaat bij Prakken d’Oliveira Human Rights Lawyers. Partner, zeg je tegenwoordig, maar je was al advocaat toen je na je stage gewoon direct de maatschap in ging – zo heette dat toen. Hij specialiseert zich in vreemdelingenrecht en vooral asielrecht, en doe daarnaast ook strafrecht. Als asieladvocaat geef hij regelmatig cursussen daarin, vooral actualiteiten, en Marq is lid van de Commissie Asiel van Vluchtelingenwerk Nederland. Als vreemdelingenadvocaat is hij vooral geïnteresseerd – en actief - op het snijvlak van straf- en vreemdelingenrecht: het crimmigratierecht, ofwel vreemdelingen en openbare orde. Om die reden zit hij ook in de redactie van het blad Crimmigratie en Recht.

Wanneer je kijkt naar het asielrecht nu en tien jaar geleden, is er dan veel verschil en zo ja waarin?
Er is enorm veel veranderd. De rol van het Unierecht en van het Hof van Justitie van de EU is gigantisch toegenomen, en onder invloed daarvan is de jurisprudentie van de Afdeling   Bestuursrechtspraak van de Raad van State op sommige onderdelen – noodgedwongen – minder vreemdeling-onvriendelijk geworden. Individuele omstandigheden zijn een grotere rol gaan spelen in het recht, waardoor er voor de actieve advocaat meer te halen is voor de client. En last but nog least: de digitalisering van de wereld maakt veel informatie veel toegankelijker, ook van buiten de EU, en heeft tot gevolg dat advocaten makkelijker relevante feitenkennis kunnen verzamelen die het relaas van hun clienten ondersteunt. Het speelveld in asielzaken is een stuk gelijker geworden.

Je verzorgt voor Sdu verschillende cursussen binnen het Asielrecht. Wat is de reden dat advocaten, volgens jou, altijd hun kennis moeten willen bijspijkeren?
Daar is een heel simpele reden voor: advocaten willen hun zaken winnen, en briljante adviezen geven. Tenminste: dat horen ze te willen, in het  belang van hun clienten. En dat lukt in het asiel en vreemdelingenrecht alleen als je kennis helemaal up to date is. Het tempo waarin nieuwe jurisprudentie en regelgeving op je af komt is hoog, soms wat vermoeiend, maar het is erg bevredigend als je een zaak wint omdat je op de zitting of in het voornemen, of zelfs in een adviesfase, de nieuwste jurisprudentie erbij hebt gehaald – jurisprudentie waar de wederpartij nog niets mee gedaan heeft.

Wat is hetgene dat jij, naast de jurisprudentie natuurlijk, de deelnemers aan jouw cursussen probeert mee te geven?
Ik probeer mensen in de eerste plaats kennis mee te geven natuurlijk: daarvoor zijn actualiteitencursussen, die ik het meeste geef, nu juist bedoeld. Maar ook probeer ik mee te geven waar de rechtspraak gaten laat liggen, waar nog geen duidelijkheid over is, en wat je voor je clienten nog kunt proberen om onder onwelvallige uitspraken of jurisprudentielijnen uit te komen. En natuurlijk: enthousiasme. Want asielrecht is enorm spannend, dynamisch, dramatisch en belangrijk. En gewoon leuk.